Kara Göl

Aaron Diagon Yolu'ndan ayrıldıktan sonra Ares'le birlikte Hogwarts'a ve öğrenciyken fix mekanı olan Karagöl'e geldi.Büyük söğütün dibine geçip oturdu ve Ares'i yere bıraktı.Bir süre Ares'in çimlerde yuvarlanışını izledikten sonra başını Karagöl'e çevirip eski günleri anmaya başladı.Ne günlerdi ama ! Bir an aklına burda Slytherinli bir öğrenciyle yaptığı düello aklına gelmişti.O sıralar çok içine kapanık olmasından olsa gerekti ki gelen geçen ona çatardı.Genelde buna ses çıkarmayan Aaron birgün kontrölünü kaybedince ikisi de soluğu Feanor Tasartir'in odasında bulmuştu.Aaron okuldan atılıp temiz bir dayak yiyeceğini düşünürken ihtiyar tam tersine, onlara kibarca öğütler vermiş ve bir daha yapmamalarını söylemişti.



Aaron kendi kendine iç geçirip :



"Ne günlerdi ama ..."



dedi tekrar ve Karagöl'ün göz kamaştıran görüntüsüne bakmayı sürdürdü.

Rose, Sylvia ile konuşmalarından sonra Hogwarts'a uğramaya karar vermişti. Okulun bu güzel havasını içine çekmeye başılıyordu Rose. Bahçeye doğru ilerledi. Pek fazla uğramazdı bahçeye çalışmaktan. Üç senedir çalışmayı bile özlemişti. Ama istediği mesleği elde etmişti sonunda. Hayalindeki her şey olmuştu. Sylvia sayesinde Z.A.Y.'a da katılmıştı. Daha ne isteyebilirdi ki? Bahçeye geldiğinde Aaron'u gördü uzakta. Rose daha 1. sınıftayken Aaron 4. sınıfa gidiyordu. Gryffindor'dan sevdiği nadir insanlardan biriydi. Eskiden ona abilik etmişti, gerçekten hakkını ödeyemezdi Aaron'un. " Selam Aaron, ne yapıyorsun böyle tek başına"dedi yanına izinsizce oturarak ve köpeği izlemeye başladı. Düşüncelere dalmış gibiydi. Onu bu derin düşüncelerden biraz da olsa uzaklaştırmak istercesine konuşuyordu.

"Hoşgeldin Rosemary, nasılsın ?" Gülümseyerek Ares'i izledi. Kucağına alışını izliyordu şimdi de Ares'i. Bu cinsleri normalde pek sevmezdi ama Ares tuhaftı. Pek insanlara zarar veren tipten değildi. Aaron gibi o da tüylerini okşadı bir süre. Gülümsedi ve sorusuna cevap verdi. " İyi sayılırım Aaron, hatta çok iyi sayılırım. Yavaş yavaş arkadaşlarımı görüyorum. İnsanı mutlu ediyor gerçekten. " dedi ve gülümsedi. Ellerini Ares'in tüylerinden çekti ve göle baktı bir süre. Ne günlerdi ama, diye geçiriyordu içinden. BUraya çok az gelirdi, ama geldiği zamanlar mutlaka bir olay olurdu. Sanki olay çıkartmak için Rose'un dışarı çıkacağı zamanları bekliyormuş gibi geliyordu. " Sen nasılsın, nasıl gidiyor Hogwarts.. ? "diye sordu. Pek iyi olduğunu zannetmiyordu. Eskisi gibi kavgalar çok oluyorsa Aaron'a fazlasıyla iş düşüyordu ve bunlarla uğraşmak fazlasıyla sıkıcı olmalıydı...

"İdare etmeye çalışıyoruz, şu sıralar Slytherinliler biraz problem çıkarıyor hepsi bu."

dedi ve Ares'i çimelere bıraktıktan sonra tekrar Rosemary'e dönerek :

"Zay'a alındığını duydum, tebrikler."

dedi gülümseyerek.Bu Rosemary'nin öğrencilik yıllarındaki tek hayaliydi ve Aaron bunu birgün gerçekleştireceğinden adı gibi emindi.Bir zamanlar onun da hayallerini süslediği söylenebilirdi.Kendi oluşumunu kurana dek...

"İdare etmeye çalışıyoruz, şu sıralar Slytherinliler biraz problem çıkarıyor hepsi bu." Ah Slytherin'liler. Lanet olası bina.. Hayatında bir binadan bu kadar nefret etmemişti. Her zaman karışıklıkları, uyuzlukları onlar çıkartırlardı. Bu yüzden ne kadar problem çıkardıklarını tahmin edebiliyorlardı. Öğrencilik hayatı boyunca sadece Slytherinlilerle anlaşamamıştı. Bu da hiç hoşlanmadığı bir şeydi."Zay'a alındığını duydum, tebrikler." Zay sözünün geçtiği her yerde kalkıp oynayası geliyordu. Kaç yıllık hayalleri gerçekleşiyordu. " Evet, alındım sonunda. Bütün çocukluk hayallerim gerçekleşiyor... Şifacı oldum, Zay'a alındım. Daha hiçbir şey istemem. Senin nasıl gidiyor? Neler yapıyorsun? Zay'da değil misin sen? "Ard arda soruları sıralıyordu. Bir anda cevap vermesini beklemiyordu tabii ki, ama hepsi de merak ettiği sorulardı

Aaron bir an bu soru karşısında ne diyeceğini şaşırdı.Ona söylemeli miydi ? Bunca yıllık dostundan saklayacak hali yoktu ya.Gülümsedi ve :

"Sayılır..."

diye yuvarlak bir cevap verdi Aaron.Ardından da konuyu değiştirmek için Ares'i işaret ederek :

"Çok şirin değil mi ?"

diye sordu.

"Sayılır..." Böyle bir cevap olabilir miydi? Zay da mıydı değil miydi bunu söyleyecekti bu kadar basitti. Ama onun verdiği cevap ise bu kadar basit değildi. Sayılır... Çok geçiştirici cevap gibi gelmişti Rose'a. Abisi olarak gördüğü birinden böyle bir şey duymak onu üzmüştü. Zay'da olsaydı şüphesiz söylerdi açık açık. " Çok şirin değil mi? "Konuyu mu değiştirmeye çalışıyordu yoksa Rosemary'e mi öyle geliyordu. Ama en azından ilgisini çekebilecek bir konu açtığına sevinmişti. Bu konuyu da konuşacaktı Ares'i de konuşacaktı. Gerçekten çok şirindi. Ellerini tekrar yumuşak tüylerine götürüp Aaron gibi okşamaya başladı. " Evet çok tatlı gerçekten. "Gülümsüyordu şimdi de. Saçlarını arkaya attı ve konuşmasına devam etti. Nasıl bir şey söyleyeceğini bilmiyordu ama bir yerden başlaması gerekiyordu. " Ee... Aaron... Şey... Zay'da mısın diye sorduğumda sayılır dedin... Şey bunu anlayamadım neden geçiştirici bir cevap verdiğini yani. " Sanki hesap sorar gibi bir hali vardı Rosemary'nin. Böyle olmadığını bilmesini istiyordu, zaten onu anlamıştı büyük ihtimalle Aaron.

Aaron bir anda ciddileşmişti. Rosemary de ona uyarak ciddileşti. Acaba ölüm yiyen falan mıydı? Yok artık iyice saçmalamaya başlamıştı Rosemary. Yüzüne hafif bir tebessüm yerleştirerek Aaron'u dinlemeye başladı. "Rosemary...Spes Salutis'i daha önce duydun mu ?"Elbette duymuştu. Zay'dan sonra en iyi olduğunu düşündüğü şeydi bu. Ama tabi ki Zay'dan sonra... Yüzündeki gülümseme daha iyi bir hal almaya başlamıştı. " Evet Aaron biliyorum tabi ki, ama neden bu kadar suratın asık söyledin bunu anlayamadım. " Hala gülümsüyordu. Aaron Spes Salutis'teyse buna sevinecekti tabii ki ama Zay'da olmadığı için üzülmeyecek değildi. Nasılsa Zay onun gibi bir büyücüyü kaçırmış olacaktı... Biraz tuhaf biraz da yumuşak bir biçimde Ares'i sevmeye başlamıştı. Bunun cinsinin ısıracağını düşünüyordu ama büyük ihtimalle Rose'u sevmiş olmalıydı ki yumuşak davranıyordu ona. Rosemary de olabildiğince suyuna gitmeye çalışıyordu. İkisi birden hem Ares'i seviyor hem de konuşuyorlardı.

Aaron gülümsedi ve :

"Evet işte ben onun başkanıyım."

dedi ve sanki onu Quidditch maçına davet etmişçesine sakin sakin Ares'i sevmeye devam etti.Bir an durup nası o oluşumun içine girdiğini anımsamaya çalıştı.O kadar uzun zaman olmuştu ki ... Anılar sanki birbiri ardına koşuşturan bir balık sürüsü kadar karmaşık, anlaşılmaz ve çözümsüzdü.Tıpkı Pi sayısı gibi ...

Aaron Ares'in ayağa fırlayıp kulaklarını Yasak Orman'a karşı dikişiyle kendine geldi.Öylece hırlayarak Yasak Orman'a bakıyordu sadece.Aaron ayağa kalktı ve endişeli bir sesle :

"N'oldu oğlum ?"

diye sordu.Ares birden ona doğru döndü ve önce bir süre havlayıp ardından Yasak Orman'a doğru koşmaya başladı.Aaron birden refleks olarak :

"Ares dur !"

diye haykırınca köpek olduğu yere çakılıverdi ve az önce hırlayan köpekten şimdi iniltiler yükseliyordu.Aaron birden çük büyük bir vicdan azabı duyarak yanına koştu ve eğilip onu kollarına alarak :

"Oğlum...Ben.. Öyle demek istemedim.Yani sen birden koşunca..."

diye geceledi.Ares affetmişçesine yüzünü yalıyordu onun ama Aaron onu ne kadar kırdığının farkındaydı.Onu yavaşça yere bıraktı ve Rose'a dönerek :

"Ben gitmeliyim Rose...Sonra görüşürüz."

diyerek Ares takip etmeye koyuldu.

Rosemary söylediklerini gülümseyerek söylediği için Aaron'un da yüzü gülmüştü. "Evet işte ben onun başkanıyım." Yani Spes Salutis'i o mu kurmuştu? Rosemary'nin anladığı şey farklıydı. Yani Zay ile Spes Salutis arasında seçim yaptığnıı sanıyordu ama o Zay'ın haricinde kurmuştu bunu. Rose'un suratı birden asılmıştı ama köpeğin hırlamasıyla kendine geldi. Aaron da telaşlanmış gibiydi. " N'oldu oğlum? "Ares yasak ormana doğru koşmaya başlamıştı. Rose birden ayağı kalktı, refleks olarak. Aaron da ayaklanmıştı. " Ares, dur! " Öyle bağırmıştı ki Rosemary bile korkmuştu. Yerinden sıçradı, haliyle köpek de durmuştu. Köpek hırlamayı bırakmış tuhaf tuhaf sesler çıkartmaya başlamıştı. Rosemary olanları anlamamıştı. Aaron Ares'in yanına koşarak onu kollarına almıştı. "Oğlum...Ben.. Öyle demek istemedim.Yani sen birden koşunca..."Rose gülümsedi Ares onu yalamaya başlayınca. Köpeklerin bu sevgi gösterisine bayılıyordu. Ama yasak ormana inatla bakıyordu sanki? Ne vardı ki orada? "Ben gitmeliyim Rose...Sonra görüşürüz." " Pekala, olanları sonra anlatırsın. Görüşürüz. " dedi. Rose da Hogwarts'ın çıkışına doğru yürümeye başladı. Ertesi günü mutlaka Aaron'u bulup konuşmalıydı. Yasak ormanda ne olduğunu merak ediyordu.

"Oturabilir miyim?"

sesiyle düşünce selinden kurtuldu Jenny.Sonra adama cevap vermesi gerektiğini düşündü.

"Tabi ki"

"Evet,bu sene başlayacağım"

dedi Jenny gülümseyerek köpeğe baktı,çok tatlı ve neşeli bir köpek olduğu belliydi.Hayvanları çok severdi,acaba izin istese okşayabilir miydi?Vazgeçti,çünkü tanımadığı biriydi ve köpeğinin okşanmasından hoşlanmayabilirdi.

"Köpek,sizin mi?"

Jenny izin aldığına çok sevindi.Neşeyle köpeği okşadı,çok sevimli bir köpekti.Sonra bu adamın ona zarar vermeyeceğini anladı ve tanışmaya karar verdi.

"Bu aradasize kendimi tanıtmayı unuttum,ben Jenny,Sally Jenny Curtis"