Kapı Girişinin Önü

Misafir

~ Ah, Tanrım bu şekerlemelere bayılıyorum...

Padme şekerci dükkanından çıktıktan sonra ellerindeki poşetlerin arasında ufak bir gezinti yaptı ve en sevdiklerinden biri olan böğürtlenli şekerlemelerden birinin kutusunu alıp kapağını açmaya çalıştı... Onları ağzına attığında mükemmel bir şekilde dağılıp geride bıraktıkları gıdıklama hissini yaşamaya bayılıyordu... Josh onu gezdirirken her istediğinde bunlardan alırdı ve Padme artık şekerlemeler olmadan yaşayamaz hale gelmişti... Kapağını açtığında içinde dizili duran bir dizi kalp biçimli pembe şekerlemeyi gördüğünde paketleri tuttuğu elini zoraki bir halde kullanarak kutuya uzanmaya çalıştı...

~ Ah, hayıııır!

Neler olduğunu anlayamadan birinin ona çarpıp elindekilerin düşmesini neden olduğunu farkettiğinde uğradığı şoku atlatmak için büyük bir çaba harcarken ansızın öylece kaldı ve bunun bir kabus olmasını diledi... Şekerlemelerin o mükemmel tadını dudaklarının ardında hissetmeye hazırlamışken kendini, birinin koluna çarpıp canını yakmasını ve şekerlemelerini düşürmesine neden olmasını beklemiyordu...

Misafir

Ed cübbesini aldıktan sonra dükkandan çıkmaya hamle ettiği sırada içeri giren bir grup kız yüzünden birkaç dakika beklemek zorunda kaldı.Kızlardan bazıları yanındakine Ed'i gösterip birşeyler fısıldıyordu.Ed sabırlı bir şekilde onları bekledi ve dükkandan ayrıldı.Önce saatine baktı ki daha erken gibi gözüküyordu.En iyisi Üç Süpürge'ye gidip birşeyler içmek diye düşündü.Uzun ve dar Diagon Yolu'nda insanların arasında kaybolarak ilerlerken ayakkabısının bağcığının çözüldüğünü farketti ve pnu bağlamak için boş bir sokağa dönerken bir yandan da bağcığın üstüne basmamak için ayağına bakıp,sinirli bir şekilde birşeyler mırıldanıyordu.Karşısında duran kızı farketmemiş ve hızlı bir şekilde ona çarpmıştı.Çarpmanın etkisiyle kızın elindeki poşetler yere düştü ve bir kutu şeker yere saçıldı.Ed hemen kendi poşetlerini kenara koyup,kızın poşetlerini toplamaya başladı ki bir yandan da birşeyler söylüyordu:

-Ahh..çok özür dilerim..

Poşetleri topladıktan sonra ona uzattı ve yere saçılan şekerlere bakarak:

-Imm..şey..eğer vaktin varsa,dökülen şekerler için sana bir kahve ısmarlayabilirim..

dedi ve ellerini cebine sokarak kızın vereceği cevabı beklemeye başladı..

Misafir

~Imm..şey..eğer vaktin varsa,dökülen şekerler için sana bir kahve ısmarlayabilirim..

Padme bir yandan şekerlemelerini kaybetmenin üzüntüsünü yaşarken diğer yandan kolunun acısını hissediyor ve karşısına çıkan bu yabancının hangi cesaretle kendisine böyle bir teklifte bulunduğunu merak ediyordu... Sinirli bir şekilde hızlı hızlı soluk alırken ellerini sertçe saçlarının arasından geçirdi ve onları geriye attıktan sonra beline koyarak bağırmaya başladı...

~ Açıkça söylemek gerekirse bu olanlara inanamıyorum, bir kutu şekerlemeyi, hem de en sevdiklerimden olanını düşüncesiz bir hareketiniz yüzünden berbat ettiniz, bana çarptığınızdan beri kolum acıyor ve siz bütün bunları düşünmeden bir de beni kahve içmeye davet ediyorsunuz... Bu ne biçim bir davranış böyle?

Sinirli bir şekilde poşetlerini yerden aldı ve karşısındaki genç adama son bir kez bakıp hızlı adımlarla yürümeye başladı... Son zamanlarda insanlar ne kadar garipleşmişti.. Ne zannediyordu, onunla dışarı çıkacağını falan mı? Eğer öyleyse yanılmıştı; çünkü Padme ailesinden öğrendiklerini hayatının her evresinde uygulardı ve yabancılara asla güvenmezdi... Biraz uzaklaştığında son bir kez dönüp arkasına baktı ve çocuğun gitmiş olduğunu görünce garip hisleriyle birlikte oradan uzaklaştı...

Clare'in karnı iyice şişmişdi Clare onu artık taşıyamıyordu ve çok gergin hissediyordu.Hala daha canı bir şeyler çekiyordu.Balyumruk şekerci dükkanına geldi ve vitrinlere bakmaya başladı.Arada bir küçük sancılar geliyordu,Clare artık zamanın çok yaklaştığını düşündü ve yüzüne sevimli bir gülücük yayıldı.

Anthony Hogsmade öylece yürüyordu.Bakan vekili olduğu için günler oldukça yoğun geçmeye başlamıştı ve zar zor kaçamak yapabiliyordu.

Balyumruk Şekerci Dükkanına doğru yürürken vitrine bakan ve karnı oldukça şişkin bir büyücü gördü.Parası olmadığını düşündü ve ona yardım etmek için yanına gitti.

"Bayan..."

dedi ve kadının oda doğru dönmesi üzerine yüzü şaşkın bir ifade aldı.

"Clare?"

diyebildi sadece soran bakışlarla.

Clare şekerlerden kendine bakınırken birisinin ismini çağırdığını duydu ona doğru döndüğünde bunun James'in arkadaşı Anthony olduğunu anladı.O Clare'e James'i hatırlattı ve bu onu üzdü.Bebeği neredeyse doğdu doğacak ve James bundan habersizbir şekilde ölmüştü.Bebeğinin babasız büyüyeceğini aklına getirdikçe karnına minik sancılar saplanıyordu.Gülümsedi

-Anthony,

dedi şaşkın ifadesini karnının halinden dolayı olduğunu anladı.

-James'in o,o öldüğu gün öğrendim

dedi ve elini karnına götürüp onu rahatlatmaya çalıştı.Karnına süreklisancı giriyordu.

Anthony hiçbirşey diyemedi.Hala olayın şoku içindeydi.Sadece yüzüne şaşkın bir gülümseme yerleştirmekle yetindi.

James artık çok sıkılmıştı.Dünya ile tanışmak istiyordu.Ayrıca burası ona çok dar geliyordu.Daha fazla sabredemedi ve harekete geçti.

Büyük bir sancı.Clare'in karnına çok büyük bir sancı saplandı önceden böyle bir şey hiç olmamıştı.Diğerleri tahammül edilebilir derecedeydi ama bu çok başkaydı.Karının üzerine bastırdı.O an gelmişti.Bir çığlık duyuldu.Clare acıya dayanamıyordu.Derin nefes almaya çalışıyor fakat bu yünede sancıyı götürmüyordu.Endişeyle Anthony'e baktı.O da şaşkın bir şekilde Clare'e bakıyordu.Clare çok acı çekiyordu.Anthony'nin eline yapıştı.

Yardım et

derin derin nefes aldı.

Geliyor , bebek geliyor

dedi Anthony'nin eli ayağına dolanmış şaşkın şaşkın bakıyordu.

Anthony lütfen beni St mango ya götür çabuk bebek doğuyor.

Dedi yüzü sapsarı kesilmişti.Biir çığlık daha attı.

Anthony şaşkına dönmüştü.Daha önce hiç böyle bir durumla karşılaşmamıştı.

"Tamam ! Tamam sakin ol.İşte oldu."

dedi ve Clare kucağına aldı.Elini asasına bile götürmeden gökyüzüne baktı ve gözlerini kapayıp birkaç kelime fısıldadı ve oradan buharlaştılar.