Boş Sınıf

Misafir

Arwen yanında Ed, cebindeki asayı kavramış halde buraya gelmişti şimdi. Dersler sona ermiş, sınavları bitmek üzereydi. Arwen Ed'le takılarak ruhunun iyi bir insana dönüştüğünden dolayı son zamanlarda daha fazla kaygı duyuyordu. Bu kez sevgilisiyle sarmaş dolaş* zaman geçirmek için burada değidli. Farklılık yaratmanın iyi olacağını düşünüyordu. Bu nedenle boş bir sınıfta büyü denemesi yapmaya Ed'i ikna etmişti. Ed'in herhangi bir ağacın altında romantik bir oturmayı tercih edeceğini düşünüyordu ancak şu an için umrunda değildi. Ed Arwen'i kırmıyordu, şimdi de büyüleri denemek üzere buradaydılar.
Arwen kapıyı yavaşça itip içeri girdiğinde kenardaki birkaç oturak dışında boş bir sınıfla karşılaşmışlardı. ARwen çevik adımlarını içeri doğru sürdürürken Ed hemen onun arkasındaydı. Arwen'in cebinde bulunan eli asasıyla birlikte dışarı çıktı. Ed'e bakarak birkaç adım geri geri yol kat etti. Hemen ardından asasını kaldırıp Ed'e doğrulttu;

"Gardını al pis rakip." Bir an için suratında ciddi bir ifade olduğunu biliyordu ancak bu uzun sürmedi. Hemen sonra kendini kahkahalara boğulmamak için zor tutuyor halde buldu. Ed'in tepkisini merak ederken, muzur ve gülmesini tutmaktan hafif yaşarmış gözlerini ona dikti.

Misafir

Ed artık bunaltıcı sınavların bazılarını atlatmışlardı ki bazıları oldukça kritikti ve bu cidden son zamanlarda sinirlerini bozmaya başlamıştı.Sınavlardan buldukları boş vakitlerde özlem gideren Ed ve Arwen, şimdi Arwen'in yoğun ısrarları üzerine büyüleri çalışmak için boş bir yer aramaya başlamışlardı.Sonunda Arwen'in keşfettiği sınıfa adım attıklarında Ed daha ne olduğunu anlamadan Arwen'in asasının kendi göğsüne doğru baktığını gördü ve yüzüne alaycı bir sırıtış yayarak yağıyla kapıyı kapattıktan sonra kollarını sıvamaya başladı.Cebinden yavaşça asasını çekti ve Arwen'e doğrulttu :

- Ah..bu güzel bayana zarar vereceğim için gerçekten çok üzgünüm ama sanırım daha sonra bir öpücükle kendimi affettirebilirim ?

dedi gözlerini ondan ayırmayarak..

Misafir

Arwen Ed'in kollarını sıvayışını daha haince bir sırıtmayla izledi bu kez. Gayet eğlenceli bir saat geçireceklerini biliyordu ancak içinde ufak bir tedirginlik de yakasını bırakmıyordu. Her ne kadar gayet gayrı-ciddi bir düello olacaksa da Arwen Ed'in önünde küçük düşmeyi hiç istemiyordu. Hele onun bir Gryffindor olduğu düşünülürse. Bu nedenle kaşlarını kaldırıp sırıtarak Ed'e baktı ve;

"Umarım öpeceğim kadar tek parça olursun." dedi. Ve henüz Ed'in cevap vermesine fırsat vermeden asasını kaldırıp büyüsünü yollamıştı; "Expelliarmus." Fazla kuvvetle söylememişti büyüyü. Ed'e zarar vermek değildi amacı, sadece başarıp başaramayacağını görmek istiyordu. Zaten birkaç saniyelik anda da olan olmuştu. Nadir* asasından çıkan kırmızı ışığın Ed'e doğru gittiğini görebiliyordu. Ve Ed'in biricik asası da havada süzülüyordu şimdi. Arwen birkaç saniyelik aradan sonra zaferle Ed'e baktı. Tepkinin ondan gelmesini bekliyordu. Bir süre sonra yavaş adımlarla Ed'e doğru yürüdü. Suratında hem bir sırıtma hem de zafer ifadesi vardı. Ed'le yanınlarında bir adım kalmıştı sadece.

Misafir

Ed asasını ona doğrulttuğunda Arwen yüzünde hain bir ifadeyle -ki bu daha çok Slytherin'lilere özgü bir ifadeydi- ona bakışını görünce o da yüzüne becerebildiği kadarıyla hain bir ifade yerleştirdi.Arwen'in hamlesini sabırsızlıkla bekliyordu ama karşılık vermeyeceği için herhangi bir korkusu* yoktu.Arwen zarif bir hareketle kırmızı ışıkları ona püskürttüğünde Ed ifadesiz bir şekilde büyünün ona çarpmasını bekledi ve birkaç saniye sonra asasını havada görünce yüzüne üzgün bir iafde yerleştirdi ve :

-Aah..olamaz..pekala teslim oluyorum..

diye mırıldandı ve ellerini havaya kaldırdı.Bir yandan da ona çok yakışan alaycı gülümsemesini yüzüne yerleştirmiş,hain bir sırıtışla ona doğru gelen Arwen'i izliyordu.Onun daha fazla yaklaşmasını bekledi ve artık aralarında bir adım mesafe kalınca hızlı bir şekilde ona doğru hamle etti ve asaını elinden düşürüp,onu belinden yakaladı.

- Eh..şimdi ne yapacağızını merakla bekliyorum..

dedi hain bir şekilde ve dudaklarını onunkilerle bileştirdi.Bu anı yaşamak için herşeyini verebilirdi..

Misafir

Arwen Ed'e yaklaştığına pişman olmuştu şimdi. Nasıl bu kadar kalın kafalı olabilirdi... Ed'i yeterince tanımadığı hakkında garip bir dürtü belirmişti içinde. Elbette ki ona karşılık vermeyecekti. Arwen'in gözünü hırs bürümüş olabilirdi ancak bir erkek olarak Ed'in bunu yapmayacağını akıl etmeliydi. Onun elini belinde hissetmesiyle asası yerdeydi. Ufak çınlama sesi kulaklarına ulaşırken Ed'in sıcacık dudaklarını hissetmişti. Karşılık vermeyecek değildi, bu anların keyfini çıkarması gerektiği yönünde saçma sapan düşünceler beynini hücum etmişti. Dudakları Ed'inkinden ayrıldığında gülüyordu. Kahkaları arasında Ed'in koluna yavaş yumruklar atıyordu.

"Ah evet, yeterince sağlammışsın, bu öpücüğe bakılırsa.."

Aradan geçen uzun saniyelerin ardından Arwen nihayet normal nefes temposuna ulaşmıştı. Birkaç adım geriye gidip yuvarlanarak kanepenin kenarına doğru ilerleyen asayı kavradı. Kahkülleri her zamanki gibi gözünün önüne düşmekteydi. Pencerenin yanındaydı şimdi. Dışarı ufak bir göz attığında dışarıda kar yağdığını görebiliyordu. Ama şimdi kendini manzaraya kaptıracak değildi. Ed'le gerçekten çok eğleniyordu şu anda. Asayı tutmayan sağ eliyle kahküllerini alnının yan tarafına doğru itti ve birkaç ufak adım kadar -deminki mesafeden epey uzak şekilde- Ed'e yaklaştı.

"Hadi ama, sevgilin olduğumu düşünmeden kendini savun." dedi. Bunun mümkün olmadığına dair romantik sözler duyacağını düşünüyordu ama yüzünde o hain gülümseme vardı işte. Kurtulamıyordu ondan. Zaten o an için doğru bir ifade sayılabilirdi bu.

Misafir

Ed soluğu kesilene kadar onu öpmeye devam etti.Arwen dudaklarını ayırdığında Ed'in suratındaki muzip ifade yerini zaferle sırıtan bir çocuğun ifadesine almıştı.Daha bir kaç saniye daha geçmeden kolunda hisettiği yumruklarla geriledi ve yerden asasını kaptı.Gözlerini ondan ayırmıyordu olasılı bir saldırı ihtimaliyle.Bu sefer ciddi bir şekilde büyüsüne cevap verecekti.Arwen'in de asasını yerden alması ve kurduğu cümle üzerine Ed :

- Pekala,madem öyle istiyorsun.Görelim bakalım marifetlerini Morante..

dedi yüksek sesle ve gülmesine engel olamadı tekrardan.Bir iki adım gerileyerek pozisyonunu aldı ve onun ağzından dökülecek büyüyü merakla bekledi..

Misafir

Arwen nihayet Ed'in suratındaki ciddi ifadeyi görmenin sevincini yaşıyordu. İçinde bir şüphe yoktu artık. Tek yapmak istediği onu yenmekti, ama yenilmekten de gocunmuyordu. Eğer karşısındaki başka bir Gryffindor'lu olsaydı canı pahasına kendisini ve şerefini savunurdu ancak bu kez o kadar da önemli değildi. Sevgilisinin karşısında küçük düşmesi ne kadar önemli olabilirdi ki... Alt tarafı biraz dalga geçilir, ardından unutulurdu. Yine de bunları düşünmemeye çalıştı Arwen ve;

"Al bakalım Félagund" diye mırıldandı hain bir gülümseme ile. Bir an için ne yapacağını bilemedi. Sanki büyüler hafızasından kazınmıştı. Ama sonra yapması gereken büyünün Expelliarmus'dan farklı bir büyü olduğunu düşündü ve çok etkili olmayacaksa da yeterince yararlı bir büyü gelmişti aklına. "Aqua Erecto" Bu sırada Özgür Ruh isimli nadir asasının ucundan kalın bir su fışkırması Ed'e yönelmişti. Arwen olcakları sabırsızlıkla bekliyordu.

Misafir

Ed ne kadar işi şakaya vursa da eğer keybederse Arwen'in dilinden kurtulamayacağını biliyordu.Karşısındaki sevgilisi olsa bile sonuçta o bir Morante'ydi ve hiç kuşkusuz düello konusunda engin bir bilgisi vardı.Ed de kendi ailesini ve kuzeni Richard'ın ona öğrettiği büyüleri anımsadı bir an ve ciddiyetinden hiç taviz vermeden ufak bir bilek hareketiyle :

- Protego..

diye mırıldandı.Ardından çok klasik ama bir o kadar da işe yarayan büyüyü gönderdi :

Expelliarmus..

Misafir

Arwen Ed'in asasından gelen kırmızı ışık hüzmesinden sağa bir adım atarak kurtuldu, zaten tam olarak ona denk gelmiyordu. Aslında asası protego demek için yanıp tutuşuyordu ama buna gerek kalmamıştı. Hareket ederek büyülerden kurtulmak Arwen'e her zaman daha iyi gelmişti, kırmızı kıvılcımlar da sert,tahta zemine çarparak yok olmuştu. Hafızasını tekrar yokladı, farklı bir büyü yapmak istiyordu ancak bu heyecanla hafızasından silinmişti hepsi. Bir an için tekrar hafızasını kolaçan ettiğinde aklına farklı bir büyü nüfus etmemişti. Arwen suratındaki tebessümü eksik etmeden mırıldandı;

"Expelliarmus.." Bunun böyle sonsuza dek gidebileceğini biliyordu ama umrunda değildi. Önemli olan kompleks değil etkili büyüler yapmaktı çünkü.

Misafir

Ed yine kolay bir bilek hareketiyle büyüden kurtuldu.Büyüler aklından hızla akıp giderken,Ed asasına ve Arwen'e iyice odaklanmıştı.Arwen'in yüzünde büyüsünün işe yaramamış olmasının verdiği üzüntü ve hayalkırıklığı karışımı bir ifade vardı.Ed 2 sene boyunca öğrendiği büyüleri aklından geçirirken bir anda 'Diffindo' büyüsü geldi aklına ve ''Diffindo'' diye mırıldandı.Ne olduğunu anlamadan asasından çıkan kırmızı ışık huzmesi Arwen'in suratına çarpıp derin bir kesik açmıştı.Ed yaptığı şeyin verdiği şokla bir süre yerinde kıpırdamadan kaldı.Kendinde gelince Arwen'in yanına koştu ve :

- Arwen,iyi misin ?! Off kahretsin,derin gözüküyor..

diye bağırdı ama ummadığı bir tepkiyle karşılaştı..

Misafir

Arwen hayalkırıklığı yaşamıştı o büyünün işe yaramamasıyla. Daha yeni bir büyü deüşünürken de karşı büyüsü gelmişti. En son hatırladığı kalın kırmızı ışık hüzmesinin yüzüne çarpışıydı. Ve acı... Evet, yanağından aşağı doğru damlayan kan gerçekten acıyordu. Arwen ise kat kat hayalkırıklığı hissediyordu acı yerine. Ed'in kendine zarar verebileceği düşüncesi öylesine uzaktı ki... Ama işye yerdeki kırmızı noktalar ARwen'in hayal bile edemeyeceği durumu kanıtlıyordu. Gerçketen sinirlenmişti. Ed belki pişman olmuştu ancak Arwen istemezse bunu yapmayacağını biliyordu. Elini derin kesikten çekti ve;

"Beni hayalkırıklığına uğrattın." diyerek ayağa kalktı ve kapının kenarına doğru fırlamış asasını da alarak oradan ayrıldı.