Şeker Masaları

Kiki saatin geç olmasına aldırmadan Hogwarts'tan çıkıp Hogsmaed'e gelmişti. Biraz birşeyler almak istiyordu. Aklına ilk gelen dükkan Şekerci Dükkan'ı oldu. İlk olarak oraya gitti. Doğal olarak hiçbir müşteri yoktu. Ama yinede dükkan açıktı. Yavaşça kapıyı araladı ve içeri girdi. Şekerlerin mis gibi kokusunu derin derin içine çekti. Burası cennetten güzeldi. Tek tek şekerlerin olduğu masaları dolaşmaya başladı. Bulduğu her çeşit şekeri alıyor dükkanın verdiği özel poşete atıyordu.

Soğuk...Ölüm kadar soğuk bir gece.Ama diğerlerinden farklı kızıla dönük, garip bir ay...Sokak lambalarının aydınlattığı Hogsmade'de bir 'pop' sesi duyuldu.Raul öldürmek istiyordu.Sinirliydi.Hangi insafsız koymuştu ki Hogwarts'a 100 metre büyüsünü!Kim efsunlamıştı şatoyu!O kişi yüzünden bütün Griffindorlular yaşıyordu...Ve en kötüsü de kardeşi...Biricik kardeşini göremiyordu.Hızlı bir biçimde yürümeye başladı.Sakinleşmeye çalışıyordu.Ama zordu.Sakinleşmek için birşey...Herhangi birşeye ihtiyacı vardı.
"Şeker!"
Hızlı adımlarla Balyumruğa doğru hareket etmeye başladı.Dükkanın önüne gelince içeriden gelen güzel, tatlı kokuları içine çekti ve kapıyı yavaşça aralayıp içeri girdi.İçerisi boştu.Tek bir kişi vardı içeride.Tek ve Raul için en önemli olan kişi.Usulca seslendi.
"Benim küçük Kiki'min canı şeker mi çekmiş?"

"Benim küçük Kiki'min canı şeker mi çekmiş?"

Kiki heyecanla başını çevirdi. Abisi karşısında duruyordu.

"Abi??"

Dayanamayıp ona sıkıca sarıldı. Gerçekten çok özlemişti onu. Hogwarts yüzünden görememişti de. Ne kadar güzel bir tesadüftü.

"Abi,çok özlemişim seni.Nasılsın?" diye sordu. Bir ölümyiyene göre gayet iyi gözüküyordu. Özellikle bu zamanlarda... Neyse her zaman böyle olmasını diliyordu. Bu arada gözüne yeşil,yuvarlak,koskocaman bir lolipop ilişti. Neşeyle o lolipopuda torbaya attı ve abisine bakmaya başladı. Bugün uğurlu bir gün olmalıydı. Tüm istekleri gerçekleşiyordu sanki. En önemli isteğide gerçekleşmişti sonunda. Eh daha ne isterdi sanki? Ama tek bir problem vardı. Şimdi abisinin yanındayken Hogwarts'a geri dönmek istemiyecekti...

Kiki'nin ona sarılması karşısında Raul'de ona sarılmıştı.Onu özlemişti.Zaten bu özlem onu buraya getirmişti.Daima somurtan suratı artık küçük, içten bir gülümsemeyle ısınmıştı.Kiki'ye dikkatle baktı.Büyümüştü...Hemde çok.

"Abi,çok özlemişim seni.Nasılsın?"

"Bende seni özlemişim..İyiyim tatlım.Sen nasılsın?Okul nasıl?"

"Bende seni özlemişim..İyiyim tatlım.Sen nasılsın?Okul nasıl?"

Güzel soruydu. İyi mi gidiyordu kötü mü kendiside bilmiyordu. Ama iyi gidiyordu heralde. Yani girdiği dersler gayet iyiydi. Bu durumda okulda iyi oluyordu galiba? Kiki gülümseyerek yanıtladı.

"Bende iyiyim. Okulda iyi gidiyor. Biliyorsundur heralde? Kuzenimiz Enric, Tılsım profesorumuz ve bina sorumlusu Slytherin'in. Onun dersine de girdim ve gayet güzeldi. "

En sevdiği ders Tılsım olmuştu zaten. Profesorden kaynaklanıyordu büyük ihtimalle. Bu arada Kiki hem konuşuyor hem de şeker topluyordu. Sonra bir anda çeker toplamayı bıraktı. Abisini baştan aşağı süzdü. Herhangi bir yaralanma varmı diye bakıyordu. Sonra biraz merakla sordu.

"Senin işlerin nasıl gidiyor? Başına hiç bir şey gelmedi değil mi?"

Bunu sorarken bile içi bir garip olmuştu. Hayatındaki en değerli kişi Ölüm Yiyendi. Okuldayken bile her an aklında abisinin nasıl olduğu vardı. Acaba birşeyi varmı diye düşünmekten bazen uyuyamıyordu bile.

"Bende iyiyim. Okulda iyi gidiyor. Biliyorsundur heralde? Kuzenimiz Enric, Tılsım profesorumuz ve bina sorumlusu Slytherin'in. Onun dersine de girdim ve gayet güzeldi. "

Enric'in profesör olduğunu duymuştu.Ama daha tebrik edememişti.Hogwarts'da olduğu sürece de görmesi zor olcaktı.Kardeşi Raul'u öyle bir süzüyordu ki dört bir yanında Seherbaz'lar olsa böyle baskı altında olacağını düşünmezdi.

"Senin işlerin nasıl gidiyor? Başına hiç bir şey gelmedi değil mi?"

"Saçmalama tatlım ne gelebilir ki?En fazla Askaban'a atarlar ki beni yakalayacak kişi sayısı bir elin parmakları kadardır."

Büyük konuşmuştu ama önemli değildi..Kardeşinin üzülmesi yerine büyük konuşmayı tercih ederdi.

"Saçmalama tatlım ne gelebilir ki?En fazla Askaban'a atarlar ki beni yakalayacak kişi sayısı bir elin parmakları kadardır."

Kiki tiptip abisine baktı. En fazla Azkabana atarlardı da ne demekti? Orası ölümden beterdi. Sanki abisi hiç korkmuyor gibiydi. Kiki bile ondan çok korkuyordu onun için. Abisinin kolundan tuttu.

"Abi bana söz ver. Senin için çok fazla tehlike gerektiren olaylara girme. Tamam ölümyiyensin farkındayım ama bu senin Azkaban'a girmeni sağlamasın..!" dedi. Sesinde biraz üzüntü birazda sinir vardı. Düşünmesi bile bunları hissetmeye yetiyordu işte. Abisi olmasa n'apardı Kiki?!

"Ayrıca başına gelebilecek o kadar çok şey var ki. Büyük konuşma. Bu aralar gördüğüm kadarıyla seherbazların sayısı epey artmış. Senin Hogsmead'e gelmen bile tehlikeli aslında." dedi. Gerçekten de bunu şimdi anlamıştı. Buraya bir seherbaz gelse yaşatmazlardı Raul'u.

"Ah tatlım..Haklısın biliyorum..Benim için korktuğunu ve üzüldüğünü de biliyorum.Fakat abin ölüm yiyen olurken bunu göz önünde bulundurdu..Tabii ki sizi kaybetmek pahasına da bu yolda yürümem.Bunu da bil."

Raul ne derse desin Kiki'nin üzüldüğü çok açıktı.Hemen eğildi ve yanağına bir öpücük kondurdu.

"Hogsmade olayına gelince sevgili kardeşim...Buraya gelmeme kimse karşı çıkamaz ve eğer ki içeri bir seherbaz girerse -ki hayatının hatasını yapmış olur- onun beni öldürmesinden önce kendi hayatı için endişelenmesi gerekir çünkü kardeşimin gözü önünde iyilik meraklısı seherbazlara yenilmem!"

Bunun Kiki'yi neşelendireceğine emin değildi.Ama yinede bir denedi.Raul artık eskisi kadar üşümüyordu.Ya dışarısı ısınmıştı yada kardeşini görmek Raul'ün içini ısıtmıştı.

"Ah tatlım..Haklısın biliyorum..Benim için korktuğunu ve üzüldüğünü de biliyorum.Fakat abin ölüm yiyen olurken bunu göz önünde bulundurdu..Tabii ki sizi kaybetmek pahasına da bu yolda yürümem.Bunu da bil."

Kiki aynı üzüntüyle abisine bakmaya geldi. Sözleri pek inandırıcı gelmemişti nedense. Ama abisi yanağından öpünce dayanamayıp gülümsedi. Abisinin onu öpmesini bile özlemişti. Of... Bu okul Kiki'nin hayatını öyle bir değiştirmişti ki..!

"Hogsmade olayına gelince sevgili kardeşim...Buraya gelmeme kimse karşı çıkamaz ve eğer ki içeri bir seherbaz girerse -ki hayatının hatasını yapmış olur- onun beni öldürmesinden önce kendi hayatı için endişelenmesi gerekir çünkü kardeşimin gözü önünde iyilik meraklısı seherbazlara yenilmem!"

Kiki gülümsedi ve abisinin yanağından öptü. Bu sözüne inanmıştı. Bir ölümyiyene göre gayet içten konuşuyordu çünkü. Eh zaten öyle olmasını da beklerdi zaten. Sonuçta onlar hayatta hep birbirlerine tutunurlardı. Aralarında 12 yaş olmasına rağmen dost gibi anlaşmışlardı hep. Daima da öyle olucaktı.

"Sana inanıyorum abicim. Zaten eminim ki sen o seherbaz denen güçsüz kişilere yenilmiycek kadar güçlüsün. Zaten kahramanıma inanmıyım ve güvenmiyimde kime güveniyim?" dedi ve abisine bakarak çok samimi bir şekilde gülümsedi.

"Sana inanıyorum abicim. Zaten eminim ki sen o seherbaz denen güçsüz kişilere yenilmiycek kadar güçlüsün. Zaten kahramanıma inanmıyım ve güvenmiyimde kime güveniyim?"

Sözleri Raul'u güldürmüştü.Artık suratındaki belli belirsiz gülümseme yerini koca bir sırıtışa bırakmıştı.Kardeşini seviyordu.Zaten Raul hep böyle düşünmüştü.Bir keresinde küçük kardeşine ufak bir hatasından dolayı el kaldırmaya cürret eden bir mahlukatı(!) evire çevire dövmüştü..Daha sonraysa çocuğa alev alev yanan gözlerle bakıp neden kardeşine vurmaması gerektiğini de söylemişti..

"Niye ilk önce abiler doğar biliyor musun?Onların arkasından doğan kardeşlerini korumak için!Ne tür bir abi kendi kardeşini döveceğini söyler?"

Çocuklukları güzeldi.Ama o güzel ve masum seneler geride kalmıştı.O kadar çabuk geçmişlerdi ki ne olduğunu daha anlamadan Raul Ölüm Yiyen olmaya karar vermişti.Düşüncelerinden sıyrılıp kardeşine baktı.

"E Kiki?Görüşmeyeli neler yaptın?"

Kiki, Raul'un yüzünde kocaman bir sırıtış gördü, gözlerinde ise düşünce. Acaba ne düşünüyordu? Düşündüğü şeyler güzel şeyler olmalıydı. Yüz ifadesinden o anlaşılıyordu. Sonunda düşüncelerini bırakıp konuşmaya karar vermiş olmalıydı.

"E Kiki?Görüşmeyeli neler yaptın?"

Kiki sıkıntılı bir şekilde aynı kelimeyi tekrarladı.

"Okul,okul,okul..."

Aslında başka şeylerde vardı ama onları söylemeye hiç gerek yoktu. Mesela dün olanlar, Juan... Söylerse abisi olay çıkarırdı ya o kesin zaten. Sonuçta Juan Gryffindor'a gidiyordu. Biraz sessiz kalmıştı. Abisi birşey anlamasın diye hemen konuşmaya başladı.

"Abi demin ne düşünüyordun öyle? Bir ara daldın gittin..."

"Abi demin ne düşünüyordun öyle? Bir ara daldın gittin..."

Raul söylese bile Kiki bunu hatırlayamazdı.Zaten hatırlasa bile önemli bir ayrıntı değildi.Ama Kiki'nin konuşmasında bir anlık duraksama olmuştu ve Kiki genelde bunu birşey saklamak istediğinde yapardı.

Önemli birşey değil...Ama...Sen benden birşey mi saklıyorsun ufaklık?Birşey varsa çekinme söyle emin ol kızmam.

"Önemli birşey değil...Ama...Sen benden birşey mi saklıyorsun ufaklık?Birşey varsa çekinme söyle emin ol kızmam."

Kiki abisine tip tip baktı. O kadar mı anlaşılıyordu? Söylese miydi acaba? Ama ne gerek vardı ki? Gülmemeye çalışarak:

"Hiiç... Önemli bir şey değil abicim." dedi. Abisi onun yüz hareketlerinden anlıyordu birşeyler olduğunu. Bu yüzden yüzünü olabildiğince abisinden saklamaya çalışarak şekerlere bakmaya devam etti. Az önceki cevabında Kiki'nin ses tonu biraz kısık da çıkmıştı zaten. Offf... Abisine yalan söylemeyi niye hiç başaramamıştı? Herkese en güzel şekilde yalan söylerken abisine hiç söyleyememişti yalan. Abisi hep anlamıştı. Zaten yalan söyleme durumu da istisna oluyordu ya neyse...

"Hiiç... Önemli bir şey değil abicim."

Neler olduğunu anlamıştı.Zaten anladığı için abiydi ya!Gülmemeye çalışarak sordu Kiki'ye..Cevap vereceğini düşünmüyordu ama yinede denemesi lazımdı.

"Eee Kiki'cik!Yakışıklı mı bari?"

Her ne kadar gülmemeye çalışsada yavaşça gülüyordu ve kardeşinin vereceği cevabı bekliyordu.

"Eee Kiki'cik!Yakışıklı mı bari?"

Kiki kendisini öyle kaptırmıştı ki ağzından "Çoooook" diye bir ses çıktı. Sonra anında sustu. Ne diyordu ya O? Hemen öksürdü ve lafı çevirmeye çalıştı.

"Ney yakışıklı mı abi?"

Off iyice saçmalıyordu. -Ney- diyemi sorulurdu o? Kim demeliydi. Battıkça batıyordu işte. Kesinlikle konuyu değiştirmeliydi. Yoksa iyice yerin dibine giricekti.

"Eee.. Bir yengem var mı bakalım?"

Aça aça bu konuyu mu açmıştı yani?! Abisini uzun zamandır görmediğinden heyecan yapmıştı kesinlikle... Aman ya..! Kimi kandırıyordu? Aklına yine Juan gelmişti o yüzden saçmalıyordu işte. Niye böyle olmak zorundaydı ki sanki..!

Kardeşinin cevabı karşısında kahkahalarına hakim olamadı ve sonuç olarak kardeşinin karşısında, belkide uzun zamandan sonra ilk defa gözlerinden yaş gelene kadar güldü..En sonunda kendine geldiğinde ise - ki hala gülmekteydi -

Konuyu değiştirme ufaklık..Demek o kadar yakışıklı he!Peki adı ne?Ve binası?Merak etme Griffindorlu olsa bile bir şey demeyeceğim..

Karşısında samimi bir tavır bekliyordu Kiki. En azından bir cevap beklerdi sorusuna. Ama karşısında kahkahalarla gülen bir abi bulmuştu. Abisine tip tip baktı. Burnunu kıvırarak bir "hıh" sesi çıkardı sadece. Gücenmişti biraz. Tamam, azıcık saçmalamış olabilirdi ama bu kadar gülmekte biraz abartıya kaçmıştı. Abisi biraz daha kendine gelmişti en azından gözünde ki, gülmekten kaynaklanan yaşlar yoktu artık. Ama hala gülüyordu.

"Konuyu değiştirme ufaklık..Demek o kadar yakışıklı he!Peki adı ne?Ve binası?Merak etme Griffindorlu olsa bile bir şey demeyeceğim.."

Kiki bu sefer cevap vermek için biraz bekledi. Yine aynı salaklığı yapmak istemiyordu. Gayet sakin bir şekilde konuşmaya çalıştı.

"Abi,yok öyle birşey... Nerden çıkardın yaa?"

Deminkine göre daha inandırıcı çıkmıştı sesi. Ama yinede biraz kesiklik ve duraksama vardı. Abisi de niye bu kadar uzatmıştı ki? Söylemiyorsa bir sebebi vardı. Juan'ın sonunun da uzun yıllar önce abisinin dövdüğü çocuk gibi olmasını istemiyordu. Eh o durum farklıydı tabi, çocuk Kiki'ye vurmaya çalışmıştı. Ama eyer bir gün Juan'la kavga ederse aynı şey onun da başına gelebilirdi. Yani abisini tanıyorsa kesinlikle gelirdi. Küçük olduğu için Kiki'nin üstüne çok düşüyordu. Eh Kiki bundan şikayetçi değildi ama bazı durumlarda zararlı olabiliyordu.

İnanmamıştı ama fazla uzatmanın anlamı yoktu.Zaten kardeşi söylemek istemiyorsa da Raul üstüne fazla gitmemeliydi.Nasıl olsa bu karar onun kendi hür iradesinin kararıydı..Tıpkı kendisinin Ölüm Yiyen olmayı seçtiği gibi.Kiki'de Ölüm Yiyen olmak istiyordu.Küçükkende hep bunu dile getirirdi zaten.Birden birşey unuttuğunu fark etti.

"Sen okula geç kalmıyormusun?"

"Sen okula geç kalmıyormusun?"

Ay doğru ya... Abisi yüzünden unutuvermişti okulu. Saate baktı. Gerçekten çok geç olmuştu. Zaten dükkanın sahibi de onlara tip tip bakıyordu. Kiki hemen abisini kolundan tutup kasaya gitti. Aldığı şekerlerin parasını ödedikten sonra abisini çekiştire çekiştire kapının önüne çıtkı. Temiz havayı içine çektikten sonra konuşmaya başladı.

"Doğru sölüyosun abicik. Benim gitmem lazım. Seni çok seviyorum." dedi ve yanağından öptükten sonra ordan uzaklaştı.

"Doğru sölüyosun abicik. Benim gitmem lazım. Seni çok seviyorum."

"Bende seni tatlım..İyi geceler."

Kiki giderken ardından bir süre baktı.Daha sonra oda arkasını dönerek karalık gecede bir 'pop' sesiyle kayboldu.