Yurt Dışındaki Faaliyet Dosyaları

"Böylesi daha iyi." dedi gülümsemesini bozmadan.Az önceki aptalca tartışma aklından gitmiyordu.Sylvia'nın da aklından gitmediğine emindi.

Saatin geç olduğu su götürmez bir gerçekti.Belki evlerine gidip rahat birer uyku çekseler hiç de fena olmazdı. "Artık gidelim mi?Epey geç oldu...".

İkisi de gitmeye hazırlanınca Tom Sylvia'ya yaklaşıp uzunca bir öpücük kondurdu.Bu bir özür için ön hazırlıktı. "Affet beni olur mu?İşime fazla kaptırıyorum kendimi.Ayrıca çok aptalım..."

Az önceki gereksiz tartışamının yaşandığı bu odadan bir önce gitmek istediğini farketti Sylvia ve Tommy'nin sorusunu başıyla onayladı.

Gitmek için ayağa kalkıp bir kaç adım ilerlemişti ki Tommy'nin ona doğru yaklaştığını fark edip durdu. Tommy'nin dudaklarını hissettiğinde O'nun odaya girdiği ilk anda içine dolan huzur ve mutluluk gene kapladı tüm bedenini. Dudakları ayrılırken fısıltıyla konuştu Sylvia.

" Hayır. Ben çok paranoyağım." dedi gülerek.

Hiç birşeyden pişman olmadığını farketti o anda. Ne kadar zor olursa olsun bu ilişkiyi sürdürmede üstüne düşen görevi yapacaktı..

Birlikte ayrıldılar odadan...

Aklı bir karış havadayken çalışabileceğine inanmasa da en azından denemek için bakanlığa gelmişti Sylvia. Koridorda ilerlerken odasını pas geçip ilerlemeye devam etti.

Düğün hazırlıkları devam ediyordu ve aklı sürekli ordaydı. Bu kadar heycanlancağını düşünmemişti ama ne olduysa gereğinden fazla heycanlıydı işte. Bir yandan da korkusu duruyordu içinde. Tabii ki Vera'nın sebep olduğu korku. Düğün haberini çoktan almış olmalıydı ve hala hiçbirşey yapmamıştı. Ve bu Sylvia'yı daha çok korkutuyordu. Fırtına öncesi sessizliğiydi sanki bu sessizlik.

Kapının kolunu çevirip içeri girdi ve doğruca karşısındaki masaya ilerledi. Sandalyeye oturup masadaki dosyalara, mektuplara baktı. Çalışmaya bu kadar isteksiz olduğu bir zaman hatırlamıyordu hiç.

Yerinde biraz daha doğrulup, konsantre olmaya çalıştı. Dosyalardan birini açıp okumaya başladı.

Omzundaki sargıdan kurtulmuştu sonunda. O kadar rahatsız ediciydi ki! Ama artık hazırlıkları daha kolay yürütebilecekti;düğüne de fazla zaman kalmamıştı. Ne olursa olsun bu tatlı yorgunluktan hoşlanıyordu.

Ama iş hayatı devam ediyordu. Düğün hazırlıkları yapan kişilere izin vermiyordu Bakanlık. Asansörden indikten sonra ilk önce Sylvia'ya uğramak üzere odasına baktı. Odasında bulamayınca-Shannon'ın da yardımıyla- dosya dolu,düzenli odanın kapısının kolunu çevirdi.

Sanki her seferinde daha da güzel ve çekici geliyordu Sylvia. Şizofreni diye buna mı diyorlardı? Ya da 'aşk' da denilebilir tabi. Ne olursa olsun,Sylvia bütün tatlılığıyla orada oturuyordu işte.

"Nasılsınız Bayan Parker?"

Evliliğe hazırlık yapmak iyi olurdu herhalde... Sylvia'ya gülümsedikten sonra cübbesini çıkarıp odanın köşesindeki askıya astı. Akabinde yaklaşık Sylvia'ya bir öpücük kondurdu. Buraya çalışmaya gelmişti ama bugün beceremeyecekti galiba.

Kapının kolunun çevrilmesiyle çıkan ses kulaklarına ulaştığında kafasını dosyadan kaldırıp kapıya baktı. Yüzünde oluşan sıcacık gülümseme kapıdaki kişinin kim olduğunu fazlasıyla belli ediyordu aslında. Altı gün sonra - evet günleri sayıyordu artık - hayatını birleştireceği adam...

"Nasılsınız Bayan Parker?"

Sylvia hafifçe güldü Tommy'nin sözleri üzerine. Cevap vermek için acele etmedi. Tommy'nin sıcak öpücüğüne aynı sıcaklıkta karşılık verdikten sonra konuştu.

"Bundan iyi olamazdım Bay Parker." dedi gülerek.

Evet Bayan Claythorne Bayan Parker olacaktı... Aslında bu soyadından kurtulmak, geçmişinden de kurtulmayı simgeliyordu onun için. Herşeyi silip atmak, yeniden başlamak...
Tommy masanın iki yanındaki sandalyelerden birine otururken aşk ve minnettarlıkla baktı ona.

Sandalyeye oturmadan önce 'Sevindim' diye mırıldandı cevaben. İçindeki huzur Sylvia her gördüğünde biraz daha artıyordu sanki. Evet,gerçekten şizofreniydi bu! Bütün olumlu duyguları kabarıyordu bu kadının yanında. Haftasonu bu kadınla hayatını birleştirmek düşüncesi bile ikiye katlıyordu bu kabarmayı.

"Hazır mısın...Benimle evlenmeye?"

Her ne kadar şaka yollu sorsa da bir gün olumsuz yanıt almaktan oldukça korkuyordu. Hala inanılmaz geliyordu parmaklarındaki yüzük. Dakikalarca yüzüğü incelediği oluyordu. Ama Sylvia'nın yüzündeki tatlı gülümseme inanmasını daha kolay sağlıyordu.

"Hazır mısın...Benimle evlenmeye?"

Sylvia Tommy'e bakarken aklına gelen muzurlukla, ifadesini yavaşça değiştirdi. Gözlerini devirdi, masaya dikti bakışlarını.

"Aslında..." dedi. "Aslında bazen biraz acele mi ettik diye düşünüyorum."

Yüzündeki ifadeyi değiştirmemeye çabalayıp, Tommy'nin yüzüne baktığında daha fazla dayanamayarak kahkahayı bastı.

"Tabii ki hazırım." dedi gülmesini durdurabilince.
"Hiçbirşeye hazır olmadığım kadar hazırım. "

Sylvia'nın ifadesini değiştirmesi ve gülmeye başlaması arasında geçen zaman yıl gibi geldi sanki. Gerçekten böyle düşünmesi bu sefer dünyanın sonu olurdu herhalde. Ama verdiği ikinci cevapla rahat bir nefes aldı.

Gün boyu oturduğu yerden Sylvia'ya bakabilirdi ama düğün konusunda oldukça hevesli olduğu için sürekli düğünden konuşmak istiyordu. Buraya aslında niye geldiğini unutmuştu bile.

"Davetiyeler gönderildi. William'dan olumlu yanıtı aldığımız için şimdilik bir sorun yok. Her şey mükemmel gidiyor." dedi nefesini bırakmadan. Sylvia'yı sıkmak istemezdi ama kaç kere evlenirdi ki insan hayatında!

Tommy'nin yüzünde oluşan rahatlama ifadesini gördüğünde bir kez daha emin oldu duygularının karşılıklı olduğundan.
Ne kadar şanslı olduğunu düşündü. Hayal bile edemeyeceği kadar mutluydu. Bu mutluluğun bozulmasına dair paranoyaklıkları bazen onu kuşatsa da Tommy'e her baktığında uçup gidiyordu hepsi.

Tommy'nin sözlerine neşeli bir sesle cevap verdi

"Harika!"

Herşey iyi gidiyordu gerçekten. Bunun için Tanrı'ya şükretti içinden.

Bir an gözlerini etrafa kaydırdığında buraya niçin geldiğini hatırladı.

"Sanırım ikimizde çalışmak için gelmiştik." dedi gülerek.

Sylvia'nın buraya gelme amacını anlatmasıyla gözlerini kırpıştırıp etrafa baktı biraz. Sonra aynı tonda gülüp tekrar Sylvia'ya cevap verdi:

"Galiba. Ama canım pek uğraşmak istemiyor şunlarla." derken masanın üstündeki mektupları gösteriyordu. Oldukça fazla şey birikmişti doğrusu. Gözlerini tekrar Sylvia'ya dikti.

"Ama zorunluyuz değil mi?" diyip masanın üzerindeki yığından bir mektup aldı. Fransız meslektaşından geliyordu. Fazla önemli bir şey yazmış olabileceğini düşünmüyordu ama yine de açıp okumaya başladı.

Masanın üzeirndeki mektuplara isteksizce bakarken Tommy'nin sözlerine mırıltı sayılabilecek bir ses tonula cevap verdi.

"Evet zorunluyuz."

Tommy'nin mektup yığının bir tanesini alıp okumasını izledi.
Kaşlarını hafifçe çatmıştı okurken. Hafif bir gülümsemeyle kıvrıldı dudakları Sylvia'nın. Her geçen gün, her saat hatta her dakika biraz daha farkına varıyordu karşısındaki adama karşı hissettiği duyguların.

Bulunduğu yeri tekrar hatırlaması uzun sürmedi. Tommy'nin rahatsız olmaması için bakışlarını çekti üzerinden.

"Önemli birşey var mı?" diye sordu bakışlarıyla mektubu işaret ederek.

Soruya cevap vermek için kafasını kaldırıp Sylvia'ya baktı. Fransa'dan,meslek hayatı boyunca hiç önemli bir mektup almamıştı ki bu da oldukça önemsizdi.

"Hayır,sevgili Clerc ziyaretimizi tekrarlamamızı bekliyormuş." dedi yüzünü ekşitip. Rapor haline getirmeye bile gerek yoktu bu mektubu. Direk arşive gönderecekti. Başka bir mektup aldıktan sonra tekrar Sylvia'ya kaçamak bir bakış attı. İş yerinde Sylvia'yla rahat olamıyordu nedense. Belki de burası bazı sorumluluklarını hatırlattığı içindir.

Eline aldığı yeni mektup Andorra'dan geliyordu. Clerc'in kuklası olduğu halde bu adam öyle değilmiş gibi davranıyordu. Tavırları çok ciddiydi. İçinde bulunduğu buhran döneminden de olabilirdi aslında. Ülkesi turist muggleların gözleri önünde büyü yapan karanlık büyücülerle doluydu. Dairesi bir çok unutturma büyücüsü yollayabilmeyi sağlamıştı o kadar.

Fransa'nın ona o günü çağrıştırmasını engellemek için yoğun bir çaba sarfetti. Bir nebze başarılı olmuş olacakki konsantre olmayı başarıp Tommy'nin bıraktığı mektubu alıp üstünkörü inlecedi.

"Bunu rapor haline getirmeye gerek yok sanırım."
Tommy'nin onaylayacağını bildiği birşey söylese de üstüne danışmadan iş yapmak gibi birşey olamazdı. Üstü her ne kadar müstakbel eşi de olsa.

Tahmin ettiği gibi sözlerinin Tommy tarafından onaylanmasıyla mektubu zarfına koyup arşive göndermek için masanın fazla kalabalık olmayan bir bölümüne koydu.

Tommy'nin mektubu bitirdiğini farkettiğinde biraz önce yönelttiği soruyu farklı bir biçimde sordu bu kez.

"Ee o da mı ziyaretimizi bekliyormuş?" dedi hafifçe gülerek.

Sylvia'nın şaka yollu sorusuna gülümseyerek karşılık verdi. İş yaparken üzerinde sürekli bir baskı hissediyordu;ama Sylvia bunu çabucak üzerinden atmasını sağlamıştı bugün. Mektubu masaya bırakıp tekrar cevap verdi Sylvia'ya:

"Bizi pek sevmiyor sanırım. Derdini anlatmış sadece. Biraz seherbaz veya unutturma dairesinden birkaç adam istiyor." dedikten sonra mektuba biraz daha göz gezdirdi. İngiltere zaten yeterince karanlık büyücüyle uğraşıyordu. Unutturma Dairesi de neredeyse hiç ara vermeden çalışıyordu. Bu durumda gönderebileceği cevap belliydi.

"Ne yazık ki isteklerini reddetmek zorundayım. Yeterine yardım ettik onlara ve artık bizim de yardıma ihtiyacımız var."

İnsanları hayır demeyi sevmezdi ama iş mektupla yazmak olunca çabucak yazardı cevabı.

Sylvia'ya bakmaktayken aklına bir fikir geldi. Evinde çalışacaklardı. Hem saat geç olmuş,hem daha rahat çalışabilir, hem de Sylvia gelecekteki evine küçük bir ziyaret yapmış olurdu. Evini her zaman çok beğenirdi. Hareketli bir yerde,sevimli muggle komşulara sahip,zevkle döşenmiş bir evdi. Sevmediği tek yanı koca evde tek başına olmasıydı ki yakında Sylvia bu soruna kökten bir çözüm getirecekti.

Teklifinin Sylvia tarafından onaylanmasının akabinde masanın üstünceki yığınla beraber odadan cisimlendiler.

Konu: Geri: Yurt Dışındaki Faaliyet Dosyaları Paz Mart 01 2009, 22:05

Sonunda herşey yoluna girdi...

Uzun zamandır kaçık olan neşesi yerine gelmişti. Baş ağrısıysa ağrı kesicilerden ziyade Sylvia sayesinde yok olmuştu. Ama sonunda evleneceğini bilmesine rağmen yapılacak bütün hazırlıklar Tom'u telaşa düşürüyordu.

Bu telaşla Bakanlık'a gelmek de ayrı bir zahmetti hani-Bakanlık'a gelmemek için her türlü sebebi bulabiliyordu anlaşılan Tom-. Ama n'apsın? Bakanlık asla taviz vermiyordu. Bu aralar çok sıkı bir yönetim vardı. Hele şu -sözde- yeni Lord... Ortalığı iyice karıştırmıştı. Yeni bir toplantı gerekecekti galiba. Rupert gibi birinin icabına bakıldıysa, bu adamın pek şansı olduğunu sanmıyordu.

Asansörden inince direk Shannon'ın masasına yöneldi. Her gün aynı şeyleri yaşıyor hissine alışmıştı artık. Garip gelmiyordu. Ama yakında evlenecek olmasının verdiği mutluluk; bu monotonluktan biraz uzaklaşmasını sağlayacağı için içi içine sığmıyordu. -Her neyse,- Shannon'ı her sabahki asık suratı yerine gülümser bir ifadeyle görünce şaşırmıştı doğrusu.

"Günaydın Shannon. Ne bu neşe?"

"Hiç Bay Parker. Sizi ne kadar çok sevdiğimi söylemiş miydim bu arada?"

"Ah, teşekkürler. Ee, ne var ne yok?"

"Yine aynı şeyler,bir kaç mektup... Odaya bıraktım."

"Teşekkürler."

"Rica ederim!"

Bu kızda hakim olan neşenin sebebini biliyordu. Bir kaç gündür Vera'nın dairesinden bir gencin Shannon'la çıktığını biliyordu. Çocuğun Shannon üzerinde bu kadar büyük etki yapabilmesi ilginçti doğrusu.

İçeride Sylvia'nın olmasını isterdi ama maalesef ümitleri boşa çıktı. İç çekip paltosunu çıkardıktan sonra pencerenin önünceki sandalyeye yöneldi. Masanın üzerinde dünkünden daha müthiş bir yığın vardı. Bu da yeni Lord'un işi olmalıydı. Bir çok ülkeden soru dolu mektuplar gelmiş olmalıydı. Çok fazla vakit kaybetmeden mektupları açıp okumaya başladı.

***

Konu: Geri: Yurt Dışındaki Faaliyet Dosyaları Ptsi Mart 02 2009, 21:43

Hornblow elinde kalın bir dosyayla faaliyet dosyalarının olduğu odanı kapısını çalıp içeri girdi.Bay Parker içerdeydi.Dosyayı uzatarak:

"Efendim,İrlanda Sihirsel İşbirliği Dairesi Başkanlığından yollanmş bir dosya.İçnde son zamanlarda İrlandalı'ları hedef alan saldırıların bir listesi var.Bir de mektup.Haftaya sizi ziyaret etmek istiyorlarmış."

dedi ve bir adım geri çekildi.

Konu: Geri: Yurt Dışındaki Faaliyet Dosyaları Ptsi Mart 02 2009, 22:00

Masanın üzeri plastik,içi kahve kokan bardaklarla dolmuştu. İşi de bitmek üzereydi. Şu son mektubu bitirdikten sonra düğün hazırlıklarına devam etmek için Sylvia'yla buluşurdu belki. Ama bütün bu hayalleri Hornblow'un içeri girmesiyle koca bir balon gibi sönüverdi. Ama gülümsemesini yüzüne oturtmayı ihmal etmedi. Çalışanlarına endişe salarsa üstesinden gelemezdi asla.

"Teşekkürler Hornblow. Onları beraber karşılayacağız sanırım. Otursana, bir bardak kahvemi iç." dedi gülerek. Bir kaç saattir kimseyle konuşmamıştı ve çok bunalmıştı işten. Hornblow'un uzattığı dosyayı aldıktan sonra incelemeye koyuldu.

Konu: Geri: Yurt Dışındaki Faaliyet Dosyaları Ptsi Mart 02 2009, 22:06

Hornblow oturmadan Bay Parker'a döndü ve:

"Davetiniz için teşekkür ederim ama gitmem gerekiyor.Bu ziyaret işi çıkınca Andora gezisi erkene alındı.Bu gece yola çıkacağım.Hazırlanmam lazım.Sonra görüşmek üzere."

dedi ve hızla dışarı çıktı.