Başkanın Odası

Misafir

Evet,Grenouille ismini,görüntüsünü,herşeyini değiştirmişti.Ve elyazısını da.Ama Grenouille olduğu zamandaki elyazısıyla bir mektup yazıp,yolladı bir baykuşla.Mektupta şöyle yazıyordu:

Grenouille Allison demiş ki:

Beni asla yakalayamayacaksın.Hah!Sana birşey söyleyeyim,şu anda Rusya'da yım.Eğer o lanet sihir bakanı ve yardımcısını bulursam öldüreceğim.Birde,Tomi Xavier Allison şu anda aydınlık tarafta olabilir,ama taşıdığı çok büyük bir karanlık sır var.Onun haberi olmadan bu sırrı öğrenmelisin.Ben böyle yaptım..Seni öldürmek dileğiyle..

Grenouille

Ama artık görüntüsü,herşeyi farklydı.Rusya'dan dönmüştü.James Tommy Pakrer'ın bu mektubu almış olmasını umuyordu...

Norveç'teki karanlık büyücü faaliyetlerini incelerken,odanın camının tıklatılmasıyla bıkkınca kafasını kaldırdı.Oldukça yorgun görünen baykuş,hala cama vuruyordu.Sandalyesinden kalkıp pencereyi açtı.Sanki bütün soğuk tazyikle odaya dolmuştu.Mektubu alıp baykuşu geri gönderdikten sonra hemen pencereyi kapattı.Mektupta adres veya isim yazmıyordu.Katlanan merakıyla emktubu açtı:

Beni asla yakalayamayacaksın.Hah!Sana birşey söyleyeyim,şu anda Rusya'da yım.Eğer o lanet sihir bakanı ve yardımcısını bulursam öldüreceğim.Birde,Tomi Xavier Allison şu anda aydınlık tarafta olabilir,ama taşıdığı çok büyük bir karanlık sır var.Onun haberi olmadan bu sırrı öğrenmelisin.Ben böyle yaptım..Seni öldürmek dileğiyle..

Grenouille

Şaşkın şaşkın mektubu birkaç kez okudu.Tomi'nin ne gibi bir sırrı olabilirdi ki?Daha da önemlisi bakan ve yardımcısı tehlikedeydi.

Mektubu gerekli kişilere okutmak için aceleyle odadan çıktı.

Misafir

Yine oradaydı son,en yeni mektubunu yolladı James'a.Yine Grenouille el
yazısıyla,Leonidas'ınkiyle değil.Ve yine baykuşla idi.Mektupta ise
şöyle yazıyordu:

Grenouille Allison demiş ki:

Stam Schwarzz öldü.Hem de feci bir şekilde.Öldürülmesinde de ben katkıda bulundum.Bundan dolayı mutluyum.Ve eski Gringotts Sahibi,Kırık Asa sahibi ve seherbaz karanlık tarafta.Onun tarikatı var.Ve Tominin sırrını öğren.Ve Medusa Davis kendini korusun..Ölemn dileğiyle..

Grenouille

Ve kayboldu hiçliğe..

Kent Meydanı'nda aldığı mektupla ilgilenmek için Bakanlık'a gelmişti.Grenouille oldukça sıkıntı veriyordu Tom'a ve şimdilik fazla yayılmış değildi bu mektup olayı.Bakanlık dışına çıkarmayı da düşünmüyordu.İçeride çözülmeliydi bu mesele.Sessiz bir savaş gibi...

İki mektubu daha güvenli saklayabilmek için masasının arkasındaki kasaya koymaya karar vermişti.Bunun için odasına girdi.Oda karanlık olduğu için ilk başta camdaki tıkırtılardan tedirgin oldu.Işıkları açınca gördüğü baykuş,küfürü basmasına neden oldu.

Yeni bir mektup daha.Bunun da Grenouille'den geldiğini anlaması uzun sürmedi.İlk başta baykuşu izlemek türü şeyler aklına geldi.Ama her seferinde farklı baykuş gelmesi,bu düşünceyi çürütüyordu.Yeni mektubu da merakla açtı.

Stam Schwarzz öldü.Hem de feci bir şekilde.Öldürülmesinde de ben katkıda bulundum.Bundan dolayı mutluyum.Ve eski Gringotts Sahibi,Kırık Asa sahibi ve seherbaz karanlık tarafta.Onun tarikatı var.Ve Tominin sırrını öğren.Ve Medusa Davis kendini korusun..Ölemn dileğiyle..

Grenouille

Bu mektupların gerçek olup olmadığını düşünmekten aklını kaçıracaktı neredeyse.Oturduğu sandalyede,elinde kağıda baktı bir süre dalgın dalgın.Belki de bu mektuplar birer kandırmacaydı Artis'in dediği gibi.Sonuçta bir ölümyiyenin planlarını anlatması oldukça saçmaydı.Ama yine de içini kemirmesini yetiyordu Grenouille'den gelmeleri.Gerçeklik payı varsa,Tomi'nin ne gibi sırları olabileceğini kafasında kurguluyordu.

En çok telaşa düştüğü şeyse Stam Schwarz'dı.Gerçekten öldüyse,oldukça büyük bir kayıp olurdu bu.Ve şu seherbaz da kimdi?Bunu kolayca öğrenebileceğini düşünüyordu.Kafasında uçukça bir şüpheli listesi oluşturmuştu bile.Ansem Uriel,Tomi ve şu seherbaz...Grenouille'in bunlarla alıp veremediği olduğunu sanmıyordu.

Masasına yaslanıp şakaklarına masaj yapmaya başladı parmaklarıyla.Başı fena halde ağrıyordu.Biraz sessizce odasında oturduktan sonra,yeni gelenle birlikte üç mektubu kasaya yerleştirdi.Bir uyku çekmek için paltosunu alıp odadan çıktı.Doğrusu bu gece uyuyabileceğinden emin değildi.

Sylvia Vera'yı bulamamış ve bir not göndermekle yetinmişti.

Şimdi yine bakanlıktaydı. Odasını pas geçerek Tommy'nin odasına doğru ilerliyordu.
Sekretere aldırmadan kapıyı tıklattı. İçeriden gelen girin cevabını duyduğunda kapının kolunu çevirip içeri attı kendini.
Sıcak bir tebessümle konuştu.

"Merhaba. Beni özlemişsindir diye düşündüm." dedi gülerek.

Odaya parlak bir şey girmiş gibi elini gözlerine siper etti bir süre.Sonra ayağa kalkıp Sylvia'yı karşıladı-dudaklarını da-.

"Hem de ne kadar..." dedi gülümseyerek.Gerçekten de çok özlemişti.Daha bir kaç saat önce görüşmüş olmalarına rağmen. "Bi'daha kapımı çalma zahmetinde bulunma olur mu?Buna gerek yok." dedikten sonra Sylvia'ya kapının hemen yanındaki rahat kanepeye oturmasını işaret etti.Akabinde Tom da yanına oturdu.

Sylvia Tommy'nin dudaklarını bir kez daha hissettiğinde yaşadıklarının inanılmazlığı düşüncesi kuşattı beynini. Herşey çok değişik olacaktı bundan sonra. Ve bunu sağlayan adama minnetle baktı bir an.

"Bi'daha kapımı çalma zahmetinde bulunma olur mu?Buna gerek yok."

Kendini gösterilen kanepeye atarken " Peki" diye mırıldandı belli belirsiz.
Tommy de yanına oturduğunda içini büyük bir huzurun kapladığını hissetti.
Tommy'nin yüzünde gezdirdi bakışlarını bir süre ve sonunda konuştu.

" Sanırım bazı konularda açıklama yapmam gerekiyor. " dedi Tommy'nin gözlerindeydi gözleri. " Öncelikle birbirimize güvenmeliyiz. Biliyorum eski bir ölümyiyene güvenmek senin için kolay değil ama bunu bir şekilde başarmanı istiyorum. Dediğim gibi herşeye yeniden başlamak istiyorum ve sen bana şimdiden çok yardımcı oldun.. Bunun için teşekkür ederim. Herşey için teşekkür ederim. "
Sözleri bittiğinde gülümseyerek baktı Tommy'e.

Konuşması bitene kadar Sylvia'yı dinledi sakince.Sonra gülümseyip elini bir süre onun yanağında gezdirdi.

"Merak etme,ben sana her zaman güvendim.Dün geceki aptallığımı affet olur mu?Bundan sonra hepsi geride kalsın istiyorum.Artık sadece 'biz' varız.". Son dediğini uygulamaya koyabilir miydi bilmiyordu ama bunu sorgulamakla meşgul etmeyecekti kendini.Sylvia'nın güzelliğiyle ilgilenmekteydi sadece.

Sylvia için de geçerliydi hepsi. İlk gördüğü ndan itibaren ona güvenebileceğini anlamıştı Sylvia. Ve yanılmamıştı.
Tommy'nin eli teninde gezinirken gülümsedi Sylvia. Birşeyler söylemek istiyordu ama vazgeçti. Bu güzel anı bozmak istemiyordu.

Bir süre sessizce bakıştılar.Tom sessizlikten sıkılımaya başlamıştı ama bunu Sylvia'ya söyleyemezdi herhalde.Canı bir şeyler konuşmak istiyordu ama aklına hiç bir şey gelmiyordu.

"Ha bu arada!Kahve teklifim hala geçerli." dedikten sonra Azkaban'da kolyeyle beraber aldığı asasını çıkarıp önlerindeki sehpaya doğrulttu.Sessiz bir büyü yaptıktan sonra varolmuş iki kahveyi eline aldı ve birini Sylvia'ya uzattı.

Sylvia uzatılan kahveyi alıp yudumladı.

" Harika. Benim kahvemi sollar. "
dedi gülerek. Kahvesinden küçük bir yudum daha aldı.
Başka hiçbirşey düşünmek istemese de engel olamıyordu kendine. Vera'ya anlatmalıydı herşeyi. Ama nasıl yapabileceğini bilmiyordu. Vera'nın tepkisini kestirebiliyordu ama bu yeterli değildi.

Düşünceli gözükmek istemiyordu. Bunun için elinden gelen çabayı harcadı ve konuştu.

" Ee.. İkimiz de geveze değiliz sanırım. " dedi gülerek.

Biraz Sylvia'nın sözlerine güldükten sonra kahvesinden bir yudum aldı.Sonra Sylvia'yı izlemeye devam etti.Düşünceli hali gözünden kaçmıyordu.Normal karşıladı bunu.Düşünecek milyonlarca şeyi olmalıydı elbette.

O an kafasına dank etti.Ya aydınlık tarafa geçti diye Sylvia'nın başı tehlikeye girmişse?Karanlık Lord peşine düştüyse?Daha önce karanlıktan aydınlık tarafa geçmiş ve şu an yaşamakta olan birini tanımyordu doğrusu...

Bunu belli etmemeye çalıştı.İkisi de aynı vaziyette düşünceleriyle boğuşurken Sylvia bozmuştu sessizliği.Tekrar gülümseyip cevap verdi:

"Aslında konuşmayı severim ama şu an büyülenmekle meşgulum." dedi hayran hayran bakıp.Sylvia'nın güzelliğini kastediyordu.Bir an sonra ekledi:"Ve bu şekilde daha bir çok iltifat üretmeye çalışıyorum." diyip kahvesinden bir yudum aldı.Artık içinden hiç yüzünü ekşitmek gelmiyordu.Belli ki Sylvia'ya kaptırıyordu kendini.İçinde bir korku vardı bununla ilgili ama o anlık umursamadı.

" Pekala. Ama ben iltifat duymaya hiç alışkın değilim." dedi gülerek.

Tommy'nin bunun nasıl başardığını bilmiyordu ama ne olursa olsun onun yanında kendini güvende hissediyordu. Ve çok uzaktı bu güven kavramına. Yeni şeyler öğreniyordu Tommy'le.

" Ama eminim sen iltifat etmeye alışkınsındır. " dedi muzipçe bir ifadeyle.

Kastettiği şeyi anlamasıyla tekrar güldü.Bu yapmacık gülüşü gerçek sanmasını umması saçma mıydı düşündü bir an.Daha sonra Gabriella geçti kafasından hızlıca.Ve boynunda birden bir soğukluk...Gabriella'nın kolyesiydi bu!Çıkarmamış mıydı onu?Lanet olsun!

"Ah hayır,pek değil...Zekama güveniyorum sadece." dedi aynı muzip ifadeyle.Onun tehlikede olabileceğini anlatmak istiyordu ama bu anı bozmak istemedi.Karanlık Lord'dan daha sonra bahsedebilirdi.

"Benim de biraz iltifat istememde sakınca var mı acaba?". Aslında iltifata ihtiyacı yoktu Sylvia yanındayken ama biraz muziplik istiyordu.

" Benim kadar soğuk bir kadını bile bu kadar etkileyecek bir erkeğin iltifat duymaya ihtiyacı olduğunu sanmıyorum."

dedi Sylvia gülerek ve kahvesinden bir yudum daha aldı.

Ama artık eser kalmamıştı o buzlar kraliçesinden. Her cümlesine eşlik eden insanı ürperten soğuk sesi yoktu artık. Aşık birinin sesiydi şimdiki sesi. Mutlu birinin sesi...

"Soğuk mu?Sen hayatımda gördüğüm en sıcak kadınsın." dedi kanepede biraz daha yaklaşırken Sylvia'ya. "Ayrıca yanılıyorsun.Benim gibi birinin de iltifata ihtiyacı oluyor bazen.Ve bu eksikliği senden başkası karşılayamaz herhalde,değil mi?" dedikten sonra Sylvia'ya küçük bir öpücük kondurdu.Merak ediyordu,acaba ilişkilerini duyan insanlar olmuş muydu?Bu oldukça zordu ama bunu istemediği için -psikolojik nedenlerden- şüphesi vardı.

Dudakları ayrılırken fısıltıyla konuştu Sylvia.

" Bunu sağlayan sensin. "
Öyleydi gerçekten. Başka kimsenin yanında kendini bu kadar rahat hissedememişti. Belki onun yanında olduğu gibi olabildiği için böyleydi.

" Ve evet bu ihtiyacını benden başka kimse karşılamasa iyi olur." dedi gülerek ve ekledi. "Sıcak olduğum kadar kıskancım da."

"Ne güzel...Bir çok ortak yönümüz var." dedikten sonra kahvesinden kalan son yudumu da boğazından geçirdi.Sylvia'ya ne kadar çok güldüğünü farketmişti şimdi.Aşk onu aptallaştırdığı için mi yoksa esprileri gerçekten mi güzeldi bilemiyordu.İkincisi şüphesiz doğruydu ama ilk seçeneğin de etkisi var mıydı acaba?

"Kahveni bitirdiysen çıkalım mı?Epey geç oldu.". Aslında fazla da geç değildi ama sekreter kızın birden odaya girip onları fazla samimi görmesi düşüncesiyle paranoyak olmuştu sanki-haksız sayımazdı,birazdan girip,çıkmak için izin isterdi herhalde.-.Askıdan montunu aldıktan sonra Sylvia'ya döndü.

"Odandan montunu alalım,üşümrni istemiyorum."

RO:RP bitmiştir.

Arkasında büyülenmiş, yerden bir metre kadar havada süzülen siyah bavuluyla ilerliyordu Sylvia. Arada dönüp ona bakan gereksiz insanlara aldırmadı. Birkaç kişiye selam verdi ve ilerlemeye devam etti.

Biraz daha hızlanmıştı şimdi. İçindeki heyecan sebep oluyordu buna heralde. Mutluydu.

Sonunda ulaşmak istediği yere geldiğinde durdu. Asasını bavula doğrultup birşeyler mırıldandı ve bavul üzerinden kalkan büyüyle yavaşça yere indi.

Kolu çevirdiğinde kapı içeri doğru savrulurken içeri girdi bavulunu çekerek.

" Merhaba. " dedi sıcak bir gülümsemeyle.

Odasında oturmuş Sylvia'yı bekliyordu. Kapının yanında duran bavulunu sabahın erken saatlerinde hazırlamıştı. Dünkü toplantıdan çıktığından beri içinde yeni bir stres vardı.

Sylvia içeri girince ayağa kalkıp 'Hoşgeldin.' dedi ve kendi bavulunun yanına koymak için bavuluna hareketlendi. Sylvia'ya sıcak bir öpücük kondurmayı ihmal etmedi.

"Heyecanlı mısın? Zira ben oldukça heyecanlıyım." dedi hevesli bir şekilde. Bavulları ayarladıktan sonra masanın önündeki sandalyelerden birine oturdu ve Sylvia'ya da karşısındaki sandalyeyi göstedi.

Tommy'nin sıcak öpücüğüyle içindeki mutluluğun -eğer böyle birşey mümkünse- daha da büyüdüğünü hissetti.
Tommy'nin bavulunu kendi bavulunun yanına koymasını izledi bir süre. Tommy'nin masanın iki yanındaki sanldayelerden birine oturmasıyla o da ilerledi tahta zeminde ve karşısındaki sandalyeye oturdu.

"Hem de nasıl!" diye gülerek cevap verdi sonra. Gerçekten iyi olacaktı bu seyehat. Vera'ya da haber vermemişti. Hiç bir şekilde bulamayacaktı onu. Saçmalıklarını dinlemek zorunda değildi. Endişelendiği tek kişi küçük kızkardeşiydi aslında. Belki Vera'dan pek bir farkı yoktu ama ona karşı koruma iç güdüsü olmuştu hep. " Ahh bunları düşünme " dedi içinden. Düşüncelerini uzaklaştırmak ister gibi başını salladı hafifiçe ve Tommy'e baktı.

"Gerçekten çok güzel olacak." diye mırıldandı.

"Kesinlikle!"

Saatine baktı. Biraz daha burada oyalanabilirlerdi. Asasını çıkarıp iki bardak kahve yarattı. Dünkü toplantıdan biraz bahsetmek istedi ama akabinde vazgeçti. Konuşulan şeyleri,Sylvia'ya bile söyleyemezdi.

***

"Artık gidelim mi? Fazla geç kalmayalım."

Sylvia'nın onaylaması üzerine bavulları aldı. Sylvia da Tommy'nin elini tuttu ve asa hareketiyle ikisi de odadan cisimlendi.