Kaitlynn Lara Andy'nin Evi

Yorgun bir şekilde içeriye girdi Kaitlynn. Dün geceki mutluluğu devam ediyordu ancak fazlasıyla yorulmuştu. Mutfaktan kendisine bir bardak çay alıp salona geçti. Sürekli oturduğu en rahat köşesine geçti. Bir yandan çayını yudumlarken diğer yandan Alex ile ilgili düşüncelere dalıp gitmişti. Onu gerçekten seviyordu ve onun yanında gerçekten mutluydu. Fakat bunun sürekli böyle süremeyeceğini biliyordu. Alex'e söylemesi gereken şeyler vardı. Mesela bir ölüm yiyen olduğu... Bunu ondan saklayamazdı. Fakat söylediği takdirde ilişkileri bitebilirdi. Bunu da göze alamazdı. Yüzündeki gülümseme birden silindi. Tuhaf bir duygu girmişti içine. Zaten okul bittikten sonra hiçbirşey yolunda gitmemişti ki. Mutlulukları hep kısa olmuştu. Şimdide öyle olacaktı. Oysa dün gece ne kadarda mutluydu. Alex'in o güzel sesinden sevildiğini duymak ne büyük bir heyecandı. Şimdi herşey tepetaklak olmuştu işte. Alex ölüm yiyen olduğunu öğrenince kesinlikle ondan ayrılacaktı.

Hızla yağa kalkıp mutfağa ilerledi ve elindeki bardağı sertçe masaya bıraktı. "Lanet olsun... Neden bende normal olamıyorum? Hep mutsuz olmak zorunda mıyım sanki..." Önüne dökülen kahküllerini geriye itti ve odasına doğru yürüdü. Gıcırdayan kapıyı hızla açıp içeriye girdi. Siyah çekmecesini açtı ve içinden eski bir kutu çıkardı. Ardından tekrar salona döndü. Yine kendi köşesine kuruldu ve kutunun içini karıştırmaya başladı. Bu eski eşyalarını sakladığı bir kutuydu. Eski resimler, yazılar... Geçmişine dair ne varsa bu kutudaydı. Biraz daha karıştırdıktan sonra birkaç resmi seçip eline aldı ve kutuyu bir köşeye bıraktı. Bunlar Alex ile çektirmiş olduğu resimlerdi. Az önceki düşüncelerini unutmaya çalışarak resimlere bakmaya başladı. Biraz mutlu olmayı oda hakediyordu...

Üç süpürgeden koşarak gelmişti.Omzunda gitarıyla cisimlenebilirdi ama o koşmuştu.Nedenini bilmiyordu.Belki de öyle istemişti..Kapıyı çaldı..Açacağını biliyordu..Biraz sonra karşısında sevgilisini görecekti.Gitarını eline aldı ve güzel bir melodi tutturdu..

"You used to get it in your fishnets
Now you only get it in your night dress
Discarded all the naughty nights for niceness
Landed in a very common crisis"

Kapı açılmış karşısında Kaitlyn'i görmüştü.Gözlerini kırpıştırarak

"Beni içeri alabilir misiniz bayan? Üşüdüm de!" ,sözlerine yeterince şirinlik kattığına inanıyordu.

"You used to get it in your fishnets..."

İçeride oturmuş Alex'le beraber çekindiği ve en sevdiği fotoya bakarken dışarıdan duyduğu ses ile irkildi Kaitlynn. Bu Alex'in sesiydi. Şimdi burda mıydı yani? Panik oldu birden. Azönceki düşüncelerini kafasından tamamen silmeyi planlayarak kapıya koştu ve hafif bir şaşkınlık sezilen yüz iafdesiyle Alex'e gülümsedi. Elinde gitarıyla şarkı söylüyordu kapıda. "Beni içeri alabilir misiniz bayan? Üşüdüm de!" Sevimli yüz ifadesiyle Kaitlynn'e bakıyoru Alex. Kaitlynn gülerek geriye çekildi ve onu içeriye aldı. "Hoşgeldin canım..."

Alex kapıdan geçerken Kaitlynn'in yanağına bir öpücük kondurdu.İçeri adımını attığı anda içine dolan huzuru hissetti.Eve şöyle bir baktı ve kapıyı kapatıp içeri gelen Kaitlynn'e baktı.

"Hmm..Bu sıcaklığı asla bulamam başka bir yerde.."

Kendini en yakın koltuğa attı.

"Nasılsın?" ,Kaitlynn'deki soğukluğu hissetmemiş değildi Alex.Biraz fazla düşüncelere dalıyordu..Sanatçı gözüyle baktığında ruhu zedelenmiş gibiydi.Anlatmasını istiyordu ama onu sıkmak da istemiyordu.

Alex çoktan içerideki koltuklardan birine kurulmuştu. Kaitlynn kapıyı kapattı. Kendini çok garip hissediyordu. En azından birsüre daha Alex'e bu konudan söz etmemeye karalıydı. Bunun için doğru zamanı beklemeliydi. Yüzüne zorla yerleştirilmiş bir tebessümle onun yanına yerleşti. "Nasılsın?" Sessizliği bozan Alex olmuştu. "İyiyim. Sanırım biraz yoruldum o kadar. Sen nasılsın?"

"İyiyim. Sanırım biraz yoruldum o kadar. Sen nasılsın?"

Alex Kate'in gözünü örten kahkülünü yana kaydırdı.Kuşku dolu bakışlarla gözlerini süzdü.

"İyisin?" ,biraz daha yaklaştı Kate'e "İyi halin buysa kötü halini düşünemiyorum canım..Anlat bana?"

Nereden çıkmıştı bu şimdi?Daha yeni başlamışlardı ama sorunlar bir türlü yakasını bırakmıyordu.Ama aşkının yıkılmasına izin vermeyecekti..

"İyi halin buysa kötü halini düşünemiyorum canım..Anlat bana?"

Alex yine Kaitlynn'i tanıdığını belli ediyordu. Bir türlü saklayamıyordu işte ondan böyle şeyleri. Peki ama şimdi n'olucaktı? Yüzündeki zorlu gülümseme silinmişti. Evet şimdi ona gerçeği söylemeliydi. Şimdi olmazsa birdah yapamazdı. Üstelik Alex bunu bir başkasından öğrenirse bu çok daha kötü olurdu. Eğer söylerse neler olacağını kestiremiyordu. Fakat bunu gizlediği takdirde içi içini yiyeceğini ve sürekli huzursuz olacağını biliyordu. Alex'e karşı hep dürüst olmuştu. Ondan hiçbirşey saklama gereği duymamıştı. Şimdi hayatındaki değişiklikleri ondan saklama gereği duyuyordu. Gerçi bu pek bir değişiklik sayılmazdı. Kaitlynn öğrencilik yıllarından beri Ölüm Yiyen olmak ile ilgili düşüncelerini Alex'e açıklardı. Alex ise bu konuda hep tarafsız kalmayı uygun görmüştü. Şimdi de öyle olmasını ve tepkisinin kötü yönde olmamasını umdu Kaitlynn. Tedirgin bir şekilde Alex'e döndü. "Ben... Aslında sana söylemek istediğim şeyler var! Ama olumsuz tepkinden korkuyorum... Alex sana öğrenciykende ileride olmak istediğim meslek ile ilgili şeyler söylemiştim. Err... Alex ben işte o düşüncelerimi gerçekleştirdim..." Alex herşeyi anlamış olmalıydı. Hızla gözlerini kaçırdı Kaitlynn. Elleri titriyordu. Alex'in ne tepki vereceğini gerçekten merak etmişti. Önüne dönmüştü. Ara ara ona baksada gözlerine bakmamaya özen gösteriyordu. Sessizlikten rahatsız olmuştu. Alex'in biran önce cevap vermesini istiyordu...

"Ben... Aslında sana söylemek istediğim şeyler var! Ama olumsuz tepkinden korkuyorum... Alex sana öğrenciykende ileride olmak istediğim meslek ile ilgili şeyler söylemiştim. Err... Alex ben işte o düşüncelerimi gerçekleştirdim..."

Alex'in hesaplarında bu yoktu.Sevgilisi bir ölüm yiyendi.Öldüren, hayatları, yuvaları yıkan..O acılara sebep oluyordu, Alex ise bu acıları yok etmekle sorumluydu..Zıt kalplerdi onlarınkisi..Ama birebirine kelepçelenmiş zıt kalpler..Alex başını kaldırdı ve Kaitlynn'in dolu gözleriyle karşı karşıya kaldı.Elinden tuttu.

"Aşk bu Kate..Acıyı paylaşmamız gerek..Senin kararlarına saygı duymam gerek..Seni öyle seviyorum ki bu saçma sebepler buna engel olamaz..Bir suç işlencekse bunu sen işlemeyeceksin, ben de işlemeyeceğim..Aşkımız işleyecek bu suçu..Sonuna kadar seninleyim."

"Aşk bu Kate..Acıyı paylaşmamız gerek..Senin kararlarına saygı duymam gerek..Seni öyle seviyorum ki bu saçma sebepler buna engel olamaz..Bir suç işlencekse bunu sen işlemeyeceksin, ben de işlemeyeceğim..Aşkımız işleyecek bu suçu..Sonuna kadar seninleyim."

Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Alex'in bu durumdan pek hoşnut kalmadığı çok belliydi. Ama herşeye rağmen onu sevdiği söylüyordu. Bu biraz Kaitlynn'i rahatlatmıştı ve Alex'e birkez daha hayranlık duymuştu. Yaşların yanaklarına süzülmesine izin verirken yaklaşıp Alex'e sıkıca sarıldı. "Seni seviyorum..." Konuşamıyordu. Belkide konuşmak istemiyordu. Sadece ona sarılmayı sürdürdü...

"Seni seviyorum..."

Bu söz kalbindeki bütün oluşan soru işaretlerini yok etmişti.O anda ona sarılan Kate'in sıcaklığını hissetmek ona tarifsiz bir mutluluk vermişti.Sarı saçları okşadı.Nedense kendi gözleri de dolmuştu.Öyle durdular bir müddet...Sonra ayrıldılar.Alex Kate'in gözündeki yaşları sildi.Alnına bir öpücük kondurdu ve ayağa kalktı.

"Bizim şu anda ihtiyacımız şey aşkım.." ,şömineye doğru yöneldi.Odunları kolay yanacak şekilde ayarlarken, "Sıcak bir şeyler içerken, birbirimizi dinlemek.." ,yakmıştı şömineyi.Kaitlynn'in oturduğu yere gitti ve elinden tutup kaldırdı.Şöminenin yanına gidip oturdular. "Çay?"

Alex durumu büyük bir olgunlukla karşılayıp herşeyi normale döndürmüştü. Kaitlynn ona minnet duyuyordu. Nihayet ağlamayı bir kenara bırakmış ona ayak uydurmaya çalışmıştı. Alex gidip şömineyi yakmış ve ardından Kaitlynn'in ellerinş tutup şöminenin başına götürmüştü. "Çay?" Kaitlynn hafifçe güldü. "Sanırım bunu ben sormalıydım... Pekala çay istiyorsun demek. Beni biraz bekle hemen getiririm..." Hızlı adımlarla mutfağa yöneldi.

Çayı hazırlarken biraz daha rahattı. En büyük sorunu atlatmıştı. Kesinlikle hasarsız atalattıkları söylenemezdi belki. Ama yinede aşkları üstün gelmişti. Alex onu gerçekten seviyordu. Bunu birkez daha anlamıştı. Oda Alex'i seviyordu ve Alex'inde bunu bildiğine emindi. Çayları alıp salona yöneldi. Artık elleri titremiyordu. Biraz daha huzurluydu. Alex'in yanıan gitip şöminenin yanında duran küçük masaya bıraktı çay bardaklarını ve ardından masanın etrafında duran siyah beyaz yastıklara oturdu. "Gel canım hadi otur..."

Ellerinde çay ile gelirken onu izledi Alex.Kesinlikle doğru kararı vermişti aşkını seçerek..Oturunca onun dizlerine yattı.Gözleri tavanda öyle bekledi bir müddet.Aklından onca şey geçiyordu.Bu dizde son yattığı anı hatırladı.Gölde o kalın kavak ağacının altında..Birbirleriyle o ufak dedikoduları yaptıkları öğrencilik yılları..

Şöminede bir odun parçacığı koptu ve o küçük ses Alex'i günümüze döndürdü.Kate'in saçlarını okşayan elini yakaladı.Gözlerine baktı.

"Düşündüm de..Ben seni sevmekten hiçbir zaman vazgeçmemişim..Hep birşeylerim eksik olmuş.." ,Kate'in elini öptü. "Hep bu elin varlığını aramışım arasında.."

Alex dizlerine yatmıştı. Gülümseyerek onun saçlarını okşamaya başladı Kaitlynn. Kısa bir sessizlik olmuştu. Bu sırada Kaitlynn az öce olanları düşünmemek için kendini zorluyordu. Şimdi Alex onun yanındaydı ve onu seviyordu. Hiçbirşey bundan daha önemli olamazdı. Bu yüzden kendisini üzmesinin hiçbir anlamı yoktu. O sırada Alex'in sözleri düşüncelerini böldü. Kaitlynn'in elini tutmuş onu herzaman sevdiğinden bahsediyordu. Kaitlynn gülümsemesini biraz daha belirginleştirdi ve eğilip Alex'in yanına bir öpücük kondurdu. Zaten Kaitlynn'in hayatında ondan başka biri hiç olmamıştı. Okuldan mezun olduktan sonra neler yaşadığı ortadaydı. Bu sırada birilerine aşık olmak gibi bir durumu söz konusu olamazdı. Alex'ide hiç unutmamıştı. Onun için hep farklıydı Alex. Onu hep sevmişti ve bundan sonrada hep seveceğine emindi. "Bende canım..." dedi kısık fakat Alex'in duyabileceği bir ses tonuyla...

» Kaitlynn Lara Andy^^
» Kaitlynn